Thursday 26 July 2012

De magie van Cobá


Cobá is een voormalige pre-columbiaanse Mayastad op het schiereiland Yucatán ten zuidoosten van Valladolid gelegen in de staat Quintana Roo in Mexico.


Het verschilt van de andere archeologische plekken in de Yucatan. In de eerste plaats, is het gelegen aan vier natuurlijke meren, wat zeldzaam is in de Yucatan. Er wordt verondersteld dat hier de naam “Cobá” van afgeleid is, wat betekent "Waters geroerd door de wind".  Bovendien is het niet zo gereconstrueerd als Chichen Itza en Tulum. Een aantal grote aantal structuren zijn nog steeds  bedekt door de groei van de jungle, waardoor het een wilde plek is die spreekt  tot de verbeelding. Het trekt niet zoveel bezoekers als Chichen Itza en Tulum en als je vroeg komt, kan het zijn dat je bijna helemaal alleen bent tussen de mystieke Maya tempels, met als enig gezelschap vogels, apen en de dichte jungle.
 De stad was op zijn hoogtepunt, qua macht en invloed, tijdens de Klassieke en Post Klassieke periode van de Maya-geschiedenis. Door historici wordt geschat dat de stad in deze periode ongeveer bestond uit 6500 tempels en 50.000 inwoners.


Er wordt verondersteld dat de stad een belangrijke handelspost was en een commerciële verbinding tussen de steden aan de kust en het binnenland. Coba werd nooit gevonden door de Spanjaarden, en was dus jarenlang overgegeven aan de jungle tot het in 1890 werd ontdekt. In 1970 begonnen de opgravingen maar veel gebouwen zijn nog steeds in dezelfde staat als toen ze gevonden werden, bedekt door de jungle. Deze stad van 50 vierkante km/80 vierkante mijl is in vrijwel onberispelijke staat. Coba bestaat uit ongeveer 6500 structuren, waarvan slechts een klein gedeelte is hersteld. Mocht je de volledige stad willen bekijken, dan ben je waarschijnlijk langer dan een week bezig, en een groot gedeelte is verborgen diep in de jungle.

Ruïnes delen de ruimte met tropisch hardhout, hoge bomen en jungle vegetatie. Vogels en vlinders bevolken de bomen

Wat het meest tot de fantasie spreekt in Coba, zijn de  vele Sacbes die zijn gevonden. Sacbe betekent Witte Weg, en dat is het ook precies, een geplaveide weg. De Maya's bouwden een netwerk van wegen om de grote steden op elkaar aan te sluiten. Deze wegen zijn een wonder van techniek. Ze gaan door de dichte jungle in perfect rechte lijnen, ze zijn breed en met ommuurde kanten. Hoe de Maya deze perfect rechte wegen hebben kunnen bouwen, met nauwelijks punten om je te oriënteren, is een van de vele Maya Mysteriën. En waarom zijn ze zo breed, soms tot 10 meter, ze hadden geen lastdieren en wagens? De beste gok is dat ze voor ceremoniële doeleinden werden gebruikt.  Coba heeft  ongeveer 40 sacbes, een aantal in de stad en sommige diep in de jungle. De langste Sacbe is 100 km, van Coba naar Yaxuna, dicht bij Chichen Itza in de staat Yucatan.


Wat betreft hoge gebouwen, Coba heeft zeker de mogelijkheid om je te verbazen en te vullen met ontzag. De hoogste  Maya-structuur in het noorden van Yucatan is in Coba - Nohoch Mul, wat "grote heuvel" betekent. Deze 42 meter/138-foot hoge piramide is zelfs hoger dan de meer bekende El Castillo in Chichen Itza. Nohoch Mul kan worden beklommen en degenen die het helemaal naar boven redt, wordt beloond met een prachtig uitzicht. Het anders ononderbroken groene landschap van dichte jungle wordt nu alleen onderbroken door ruïnes en uitgegraven structuren. De glinsterende meren maakt dit een ongebruikelijke Yucatecan jungle uitzicht. Slechts een kant van de piramide is ontdaan van vegetatie, wat bijdraagt aan de wildheid van het uitzicht.



Coba heeft ten minste twee zeer mooie bal velden. Het balspel speelde een belangrijke rol in de Maya gemeenschap en de meeste steden hadden een speel veld, wat in feite een gang van twee stenen muren is. Het spel werd gespeeld tussen twee teams, die met behulp van alleen hun heupen en ellebogen een ​​rubberen bal door een hoepel moesten gooien. Op sommige plaatsen, zoals Coba, zijn de zijkanten van het balveld schuin, waardoor het mogelijk is dichter bij de ring te komen. Op andere plaatsen, zoals Chichen Itza, liggen de hoepels hoog op bijna verticale wanden, waardoor het onmogelijk lijkt om te scoren . Schriften en andere kunstwerken laten zien dat menselijk slachtoffers een deel  van het spel waren. Er zijn verschillende theorieën over wie daadwerkelijk werd geofferd - de kapitein of het hele team? Heeft het verliezende team moeten betalen met hun leven of heeft het winnende team trots hun leven gegeven om te gaan wonen bij hun goden?


Coba is een indrukwekkende  ruïne om rond te dwalen en je fantasie de vrije loop te laten. Er zijn tunnels onder tempels en enorme bomen die trappen van tempels overgroeien en ingangen verbergen. Je loopt op oude wegen gebouwd door de Maya's meer dan 1200 jaar geleden. De jungle vormt een groene tunnel boven je hoofd en je passeert fantastische bomen. Grote  fluorescerende blauwe morfo vlinders die de ruimte delen met spechten en termietennesten. Coba kun je het beste waarderen door de hele ervaring te omarmen, de mayastad, de jungle, de mystiek en de verschillende architectonische bouwstijlen die deze fantastische Maya stad rijk is.
























Tuesday 17 July 2012

Kip met mole

Het symbool van de Mexicaanse culinaire traditie en passie, die vermoedelijk meer dan duizend smaken en kleuren heeft. Mole betekent 'saus' in Aztec dialect, en het is gemaakt van een breed scala ingrediënten: een groot aantal verschillende pepers, tomaten, knoflook, amandelen, rozijnen, sesamzaad, uien, brood, kaneel, spek, peterselie, pinda's, chocolade ... alle samen (en meer) verpletterd door een steen en gemengd. Voor bij kip of kalkoen, en Mexicaans feest!.

Mole is de verzamel naam voor een aantal sauzen in de Mexicaanse keuken, alsmede voor schotels op basis van deze sauzen. De populariteit van de saus, in het bijzonder bij grote feesten, is zodanig dat 99% van alle Mexicanen ten minste 1 versie hebben geprobeerd.

Puebla, Oaxaca en Tlaxcala, beweren alle drie dat de oorsprong van de mole bij hun ligt. De staten met de meest bekende moles zijn Puebla en Oaxaca, maar ook andere regio's in Mexico hebben verschillende soorten mole sauzen.

Alle moles beginnen met een of meerdere vormen van chili peper. De klassieke moles van centraal Mexico en Oaxaca, zoals de mole poblano en mole negro bevatten in ieder geval  twee of meer van de volgende soorten: Ancho, pasilla, Mulato en Chipotle. Andere ingrediënten kunnen zijn zwarte peper, achiote, Guaje (Leucaena leucocephala), komijn, kruidnagel, anijs, tomaten, tomatillos, knoflook, sesamzaad, gedroogd fruit, Hoja santa en vele anderen. Mole poblano bestaat uit gemiddeld 20 ingrediënten; mol almendrado gemiddeld 26, en Oaxaca moles kunnen bestaan uit meer dan 30 ingredienten . Aan het einde van de bereiding wordt de Chocolade toegevoegd.

Wat heb je nodig ....

• 3 el. plantaardige olie

• 8 kippendijen (of gebruik stukken kip zoals poten)

• 1 ui, gesnipperd

• 1 groene paprika, zaad verwijderd en in blokjes gesneden

• 1 poblano peper, zaad verwijderd en in blokjes gesneden

• 3 teentjes knoflook, fijngehakt

• 2 el. chilipoeder

• 2 theel. gemalen komijn

• 1/2 theelepel. gemalen kaneel

• 1 blik (14 oz.) Geroosterde tomaten, met sap

• 1/4 kop rozijnen

• 2 chipotle pepers in adobo saus, gehakt (deze worden verkocht in kleine blikjes in de supermarkt)

• 1 kopje kippenbouillon

• 1 kopje donkere Mexicaans bier, of andere donker bier

• 2 el. pindakaas

• 2 el. suiker

• 1 theel. zout

• 2 vierkantjes (1oz. per stuk) bittere chocolade, fijngehakt

• voor het serveren:

• gekookte witte rijst

• warme tortilla's

• zure room en verse koriander, fijngehakt

Hoe het te maken ...

Verhit olie in een koekenpan op middelhoog vuur. Voeg de kip toe en bak aan alle kanten bruin, zet apart.

In dezelfde koekenpan, Sautee ui, paprika, poblano peper en knoflook. Bak tot het zacht is en lichtjes gekarameliseerd. Roer de chilipoeder, komijn en kaneel er door en bak nog 3 minuten.

Voeg de tomaten, rozijnen, Chipotle paprika, kippenbouillon, bier, pindakaas, suiker en zout toe. Breng aan de kook en laat 20 minuten doorkoken, vaak roeren.

Giet de saus in een blender of keukenmachine en voeg chocolade toe. Dek af en mix tot een gladde massa.

Leg de kip in een diepe kookpot of pan. Giet saus over de kip. Dek af en laat ongeveer 45 minuten zachtjes koken tot de kip gaar is.

Serveer warm met gekookte witte rijst en warme tortilla's. Garneer met een klodder zure room en bestrooi met verse koriander, indien gewenst.

Besprenkel de kip en rijst met extra saus. De saus die je nog over hebt kan worden ingevroren en later geserveerd.


Buen provecho!



Tuesday 10 July 2012

Op zoek naar de Verloren Stad

door Juan Carlos
Na dagen van zware regenval, het soort  regen dat steden kalmeert, evenementen worden geannuleerd en zelfs langverwachte extreme excursies naar de heuvels van Belize worden  geannuleerd, hoor ik een stem vanuit Leona Vicario. Een stem die vertelt over een verloren stad. Dit nieuws schudt mensen wakker, gaat naar onze ziel en de ontdekkingsreiziger in ons staat klaar. Rugzakken worden gepakt, mountainbikes gecontroleerd en we zijn klaar om nieuwe wegen te verkennen.

Volgens de informatie is er een pad, door het oerwoud van Quintana Roo, die leidt naar een mysterieuze plaats met een legende. Een legende die voor de meeste mensen misschien klinkt als te veel avontuur en doet denken aan een Indiana Jones film waarin een Inca tempel vol met schatten wordt ontdekt, maar die bewaakt wordt door oude geesten….. Zulke schatten zullen we op deze tocht waarschijnlijk niet tegenkomen, in ieder geval geen schat van edele metalen en geesten zullen we moeten afwachten. Maar er is wel een verloren stad. Angstvallig bewaakt door een dicht woud van oude bomen, orchideeën met doornen, bijen en muggen….Maar toen we daar eenmaal op die onontdekte plaats stonden, maakte dat allemaal niet meer uit. Omringd door de geesten  van de oorspronkelijke bewoners en te midden van verschillende tempels. Meer dan acht indrukwekkende grootte herkenbare vormen. En daar stonden wij, mogelijk aan de voet van het ceremoniële centrum. Via iets wat lijkt op een trap vernield door de krachtige wortels van grote bomen, wijs en oud, klimmen wij een van de heuvels op. Bovenop kun je uitmaken dat deze mystieke plek eens een open plein is geweest gedomineerd door piramide vormige bergen.  Onze verbeelding gaat met ons op de loop .... We gaan snel weer naar beneden en laten de ouden geesten met rust en wandelen verder rond de omtrek van het oude gebouw ..... Maar dit is niet het begin van het verhaal ...

In Leona Vicario staat Joel, een inwoner, op ons te wachten. Hij heeft ons het verhaal van de verloren stad verteld en onze verbeelding in beweging gebracht. De karavaan van auto’s met fietsen op het dak, gaat over een onverharde weg dwars door de Ruta de cenotes. En daar in de middle of no where komen we bij een restaurant, landelijke stijl met rieten dak en houten vloeren, grote tuin met fel groen gras en rustieke toiletten. Ideaal om onze auto’s neer te zetten en verder te gaan op onze mountainbikes en om bij terugkomst wat te eten en te drinken. In ieder geval dat is wat we ons voorstellen terwijl we door de grote houten toegangspoort wegfietsen….

Mechanische storingen en ongevallen markeren het ritme. Maar als een stelletje Mc Gyvers lossen we alles creatief op en kunnen we verder gaan op zoek naar de verloren stad.  We verdwijnen in het oerwoud en naarmate we verder gaan worden we op de proef gesteld door de hitte en luchtvochtigheid die hoger is dan ooit. Misschien is er een prijs te betalen om naar de beloofde "verloren stad" te gaan.
Het is maar een paar uur geleden dat dit gebied nog onder water stond. Een intense geur van oerwoud, natte aarde gemengd met zweet vult onze longen.

We fietsen door zonder te weten wat ons te wachten staat. Stap voor stap wordt het oerwoud wilder, de vegetatie dikker, de bomen groter en ouder. Grote mieren, lange lianen, klimplanten en orchideeën kruizen onze weg. De natuur op zijn best en er is geen twijfel over de ander wetten die hier gelden en wie de leiding heeft.

We komen aan bij een boerderij, eigenlijk niet meer dan een houten huisje met rieten dak. We worden ontvangen met chili, papaja, maïs, bananen, volledig natuurlijke en vrij van pesticiden en chemicaliën. De zoetste papaja’s en lekkerste  bananen die we ooit hebben geproefd.

Zodra iedereen is aangekomen, krijgen ze een allemaal een emmer koud water uit de put over zich heen en vers geplukt fruit, op deze manier wordt iedereen gereanimeerd voor wat nog komen gaat. De inspanning was enorm voor velen. Het pad was niet makkelijk maar we zijn er om de verloren stad te zien en we gaan verder met onze rugzakken vol met bananen en papajas.    

We laten onze fietsen staan, we moeten lopend verder. Via een smal pad omgeven door bomen, struiken en hun schaduwen komen we bij de ruïnes aan. Bomen spreiden hun wortels tussen de rotsen en werpen hun schaduw op het pad. Een hoge heuvel aan de ene kant van ongeveer 25m kijkt naar een andere heuvel tegenover. We klimmen omhoog over iets wat op een trap lijkt van ongeveer 20 of 30 treden. Het is moeilijk te zien. De vegetatie is zeer dicht en het licht kan er niet goed doorheen komen. Maar je voelt de kracht en het belang van deze plek. Een mystieke plek vol geschiedenis, maar verloren in de tijd. Het heeft dezelfde kenmerken als Coba (100 of 250vc)wat relatief dicht bij ligt. We vervolgen onze weg naar een ander gebouw met ervoor een enorme boom. Het lijkt alsof hij een ingang van een tempel beschermd. Tussen doornen en planten door klimmen we naar de top. Van onderen is dit gebouw net een piramide. Maar bovenop is een soort centrale binnenplaats van ongeveer 40 bij 60 meter met kleinere gebouwen of monumenten eromheen. Midden in het oerwoud staan we dan midden in een eeuwenoude Maya stad. We vertrekken weer met bewondering en respect. We kunnen nog veel meer tijd door brengen hier maar het is tijd om te vertrekken. We bedanken de mensen van de boerderij die ons zo vriendelijk hebben ontvangen en ons toegang hebben gegeven tot deze prachtige plek.

We gaan verder op onze mountainbikes over een pad met een steeds toenemende moeilijkheidsgraad. Met het gras in het midden van de fiets kun je niet zien waar je gaat en kunnen we alleen maar het beste hopen. De warmte en vochtigheid houden aan en het water begint op te raken en we beginnen de honger te voelen. We hebben nog een eind te gaan en we trappen en zweten verder terwijl  het landschap en de geur onze zintuigen vult. Met grote inspanning rijden we uiteindelijk het oerwoud uit en komen we op een breder zandpad wat ons naar een waterpomp leidt. We openen de pomp en met immense druk komt het koele water eruit. Een oases voor het lichaam en welkome afleiding voor de geest .

Elke mountainbiker wordt verwelkomd met een flinke spuit water, het gelach en de grappen doen de moeilijkheid van de tocht vergeten. De vlinders komen op het water af en vliegen tussen ons, zitten op onze fietsen en laten hun mooie kleuren bewonderen. Met het idee dat we nu weer in de buurt  zijn van de auto’s, hangen we onze rugzakken weer om en stijgen we weer op onze fietsen voor het laatste stuk van onze tocht. Over een brede zandweg, met alle kracht die we nog over hebben, onder de brandende zon leggen we de laatste kilometers af. Er lijkt even geen einde aan te komen maar dan zien we het groene gras van het restaurantje waar onze auto’s staan en drinken en eten op ons staat te wachten.

We eten, we drinken en bespreken alle bijzonderheden van deze tocht, de moeilijkheid, de hitte, de lekke banden, de kapotte ketting, de blauwe plekken en schaafwonden maar vooral de indrukwekkende Maya stad. Na een zonnige dag dreigt nu de hemel met een flinke regenbui. We pakken in en beginnen met de terugtocht naar Cancun.
Kijkend uit het autoraam gaan onze gedachten naar vandaag….we hebben gelopen tussen de ruïnes van de verloren stad….

"De toekomst behoort aan hen die geloven in de schoonheid van hun dromen"


Tuesday 3 July 2012

De legende van de Chechen en Chaca boom



De Chechen boom en de Chaca boom worden vaak bij elkaar gevonden en komen het meest voor  in Cancun en de Riviera Maya. De Chechen boom is giftig, maar mocht  je hem toevallig hebben aangeraakt, de Chaca boom heeft een nectar om het gif te neutraliseren. Er is een bekende Maya-legende dat de verschijning van deze bomen uitlegt en waarom ze bij elkaar gevonden worden. 


De Maya legende vertelt van twee prinsen, broers, krijgers met enorme kracht en vaardigheid, maar allebei compleet verschillend. De jongere broer, genaamd Kinich, was vriendelijk en barmhartig en geliefd door iedereen. De oudere broer, genaamd Tizic,  was somber  en haalde zijn kracht uit de haat en woede in zijn hart.  Allebei worden ze  op tragische wijze verliefd op de mooie Nicte-Ha. De broers verklaren elkaar de oorlog, op leven en dood om te zien wie het hart van Nicte-Ha wint. De strijd was langer en afschuwelijker dan de wereld ooit had gezien. De aarde was gescheurd en de Hemel dook onder. Uiteindelijk sterven beide broers in elkaars armen. In het hiernamaals smeken ze de goden om vergiffenis, en een kans om terug te keren naar de wereld van de levenden en hun geliefde Nicte-Ha nog een keer te zien. De goden eren hun wens en Tizic wordt herboren als de Chechen boom, die zwart gif sijpelt uit de takken en iedereen die hem aanraakt verbrandt, en Kinich wordt herboren als de Chacah boom, waarvan de kalmerende nectar Chechen’s  gif neutraliseert. Ze waken plechtig over Nicte-Ha, die is gestorven van verdriet, maar werd herboren als een prachtige witte bloem.

Monday 2 July 2012

En zo worden onze huidverzorgings producten gemaakt


De Maya vrouwen van San Angel hebben een grote kennis van de lokale planten en hoe deze te gebruiken zijn voor medicinale doeleinden. Deze kennis is doorgegeven door hun voorouders. Naast het medicinale gebruik, creëren ze ook body crèmes en shampoos, een traktatie voor huid en haar. Alle producten zijn biologisch afbreekbaar; alle planten worden met de hand geplukt en verwerkt tot crèmes, altijd met respect voor het milieu en hun culturele erfgoed. Dankzij dit werk kunnen ze hun kennis doorgeven aan de volgende generatie en tegelijkertijd de gemeenschap ondersteunen.Hun producten en kennis zijn uniek!
Verborgen in het oerwoud, een klien dorpje genaamd San Angel. Hier worden de beste verzorhingsproducten gecreerd volgens Maya tradities

Handgeplukt, altijd met respect voor de natuur en hun culturele erfgoed

Alleen de beste bladeren worden gebruikt


Het selecteren van de bladeren

Drogen van de bladeren

Het maken van de cremes, shampoos en andere verzorgings producten

En dan hier het resultaat.....
Alles verkrijgbaar via http://lovelyworks.mx